فهرست مطالب

Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:15 Issue: 1, 2010

  • تاریخ انتشار: 1389/02/10
  • تعداد عناوین: 8
|
  • هما محسنی کوچصفهانی، محمد نبیونی، حامد ادهم صفحه 1
    سابقه و هدف

    شایع ترین اختلال اندوکرین در زنان، سندرم تخمدان پلی کیستیک است که 5 تا 10 درصد زنان در سن تولید مثل به آن مبتلا هستند. این سندرم به شکل یک بیماری خودایمن نمایان می شود که در آن غلظت آنتی بادی های ضدتخمدانی به شدت افزایش می یابد. سم زنبور عسل با واکنش ایمنی و فعالیت ضد التهابی 100 برابر قوی تر از هیدروکورتیزون عمل می کند. در این مطالعه اثر درمانی سم زنبور عسل بر روی سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش بزرگ آزمایشگاهی (رت) مورد بررسی قرار گرفت.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی، القای تخمدان پلی کیستیک با روش تزریق زیرپوستی هورمون استرادیول ولرات با دوز 2 میلی گرم حل شده در روغن کنجد در مرحله استروس رت های بالغ نژاد ویستار انجام گرفت. پس از گذشت 60 روز از تیمار، تزریق درون صفاقی سم زنبور عسل با دوز 2/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن برای هر موش به مدت 10 روز انجام شد. سپس نمونه گیری تخمدان از موشهای تجربی، شاهد و کنترل انجام و با روش های رنگ آمیزی بافتی به مقایسه بافت شناسی تخمدان طبیعی، پلی کیستیک و تیمار با سم پرداخته شد. کلیه نمونه های بافتی به ضخامت 6 تا 7 میکرون برش زده شدند و با روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین تهیه گردیدند. داده ها با استفاده از روش ANOVA آزمون شدند و 05/0p< سطح معنی دار در نظر گرفته شد.

    یافته ها

    اندازه گیری لایه گرانولوزا، تک، تعداد و قطر کیست ها و فولیکول های مختلف و بررسی آماری آن، بهبود چشمگیر تخمدان پلی کیستیک را در رت های تیمار شده با سم زنبور عسل نشان داد (05/0p<). همچنین، در بیش از 70% موارد نمونه های تیمارشده با زهر زنبور، اجسام زرد که در تخمدان پلی کیستیک به ندرت وجود دارند، یافت شد که می تواند نشان دهنده آغاز مجدد اوولاسیون باشد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد زهر زنبور عسل با اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی خود می تواند در بهبود کیست ها موثر واقع شده و باعث آغاز مجدد فرآیند اوولاسیون گردد.

    کلیدواژگان: سندرم تخمدان پلی کیستیک، هیپراندروژنیسم، زهر زنبور عسل، استرادیول ولرات، جسم زرد
  • فریبا شیروانی، سارا الهی، سیدمحمدتقی حسینی طباطبایی صفحه 7
    سابقه و هدف

    دهیدراتاسیون یکی از علل بیماری زایی و مرگ در کودکان سراسر جهان به شمار می رود. در حال حاضر برای تخمین شدت دهیدراتاسیون از علائم بالینی بیماران استفاده می شود. به منظور تعیین همبستگی بین شدت دهیدراتاسیون با وزن مخصوص ادرار، این تحقیق روی کودکان مبتلا به گاستروانتریت در مراجعین به بیمارستان مفید و امام حسین (ع) در سال 1387 انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه توصیفی کودکان مبتلا به گاستروانتریت بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. سپس بر اساس علایم بالینی و استاندارد موجود، شدت دهیدراتاسیون تخمین زده و وزن مخصوص ادرار، BUN، کراتینین، قند خون و سطح سدیم بررسی و ثبت گردید. در نهایت ضریب همبستگی اسپیرمن تعیین گردید.

    یافته ها

    تحقیق روی 191 نفر کودک واجد شرایط انجام گرفت. بین شدت دهیدراتاسیون و وزن مخصوص ادرار همبستگی مثبت بالایی مشاهده شد (ضریب همبستگی اسپیرمن 68/0 و 001/0p<). همچنین وزن مخصوص ادرار با سطح BUN همبستگی مثبت قابل توجهی (ضریب همبستگی اسپیرمن 56/0 و 001/0p<) نشان داد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد ارتباط قابل ملاحظه ای بین وزن مخصوص ادرار و شدت دهیدراتاسیون وجود داشته باشد. با این حال به منظور استفاده از وزن مخصوص ادرار در پیش بینی شدت دهیدراتاسیون نیاز به مطالعات تکمیلی است.

    کلیدواژگان: وزن مخصوص ادرار، شدت دهیدراتاسیون، گاستروانتریت، کودک
  • نصرت الله نادری، آلما فرنود*، منیژه حبیبی، هدیه بالایی، همایون زجاجی، محسن چیانی، علی تهامی، فرزاد فیروزی، معصومه سلطانی، رحیم آقازاده، فرامرز درخشان، محمدرضا زالی صفحه 12
    سابقه و هدف

    ژن NOD2 به عنوان ژنی که ارتباطی قوی با بیماری کرون دارد، شناخته شده است. ولی جهش های این ژن در جمعیتهای مختلف، فراوانی های متفاوتی را نشان داده اند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین توالی تمام اگزون های ژن NOD2 در بیماران ایرانی مبتلا به کرون بود تا جهش های موجود در این ژن را بیابیم و فراوانی هریک از آنها را در بیماری کرون در مقایسه با افراد شاهد بررسی نماییم.

    مواد و روش ها

    در مطالعه تحلیلی مورد-شاهدی 90 بیمار کرون و 120 فرد سالم که از نظر سن و جنس با بیماران همسان بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. این افراد در طی سه سال (1388-1386) به بیمارستان طالقانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مراجعه کرده بودند. تمام مناطق اگزونی ژن NOD2 در این افراد به روش PCR (polymerase chain reaction) وsequencing مورد بررسی قرار گرفت و در دو گروه بیمار و شاهد مقایسه شد.

    یافته ها

    21 جهش در تمام اگزون های ژن NOD2 یافت گردید که 8 عدد از این جهش ها فراوانی آللی بیش از 5% داشتند. هشت موتاسیون جدید (یکی در اگزون 2 و 7 عدد در اگزون 4) یافت شد. سه جهش شایع ژن NOD2 (G908R، R702W و 1007fs) به ترتیب فراوانی آللی برابر با 3/2%، 3/13% و 7/1% داشتند. سه جهش جدید P371T، A794P و Q908H و نیز جهش R702W در بیماران کرون به شکل معنی داری فراوان تر از گروه شاهد بود (001/0>p).

    نتیجه گیری

    8 جهش جدید در ژن NOD2 یافت شد ولی هنوز اهمیت پاتوفیزیولوژیک این جهش ها نامشخص است. بر اساس این مطالعه به نظر می رسد بیماران ایرانی با گنجینه ژنتیکی متفاوت ممکن است خصوصیات جدیدی را برای حساسیت به بیماری داشته باشند.

    کلیدواژگان: بیماری کرون، ژنNOD2، جهش
  • ربابه طاهری پناه، محمد مهدی امام، مجید عمادالدین، عباس انتظاری، مریم نصوحی، مریم سوهانکی صفحه 19
    سابقه و هدف

    پوکی و شکستگی استخوان از معضلات بزرگی است که کیفیت زندگی زنان یائسه را تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجا که حدود یک سوم زنان بالای 50 سال از شکستگی در یکی از نقاط ستون مهره، ران و مچ دست رنج می برند، شناسایی زنان دچار استئوپنی یا استئوپروز مسئله مورد بحث بالینی و پاراکلینیکی است. هدف از این تحقیق بررسی قدرت روش سنجش تراکم در مقایسه با روش DEXA در تشخیص استئوپروز و استئوپنی در زنان ایرانی است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه مشاهده ای، 149 زن که به منظور سنجش تراکم استخوان با روش DEXA مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. پس از انجام سنجش تراکم با دستگاه Lunar و کسب رضایت نامه، تراکم استخوان به طریقه اولتراسوند و با دستگاه Sonoace 2000 از طریق پاشنه پا هر دو پا انجام شد. اطلاعات اولیه بیماران کسب و در پرسشنامه ثبت گردید.

    یافته ها

    میانگین سنی بیماران 5/11±7/53 سال (86-24 سال)، وزن آنها 7/11±0/68 کیلوگرم و اندکس توده بدنی kg/m21/4±7/28 بود. بر اساس DEXA در ستون مهره ها، 5/31% استئوپنی و 1/12% استئوپروز داشتند. در حالی که این آمار در QUS پای چپ 49% استئوپنی و 1/14% استئوپروز بود. میزان استئوپنی در گروه QUS بالاتر از روش DEXA بود. حساسیت روش QUS پای چپ در گروه های سنی زیر50، 65-50 و بالای 65 سال در مقایسه با DEXA توتال ران بترتیب 6/66%، 5/70% و 100% بود. حساسیت این روش در مقایسه با DEXA ستون مهره نیز بترتیب 6/71%، 3/78% و 4/94% بود. حساسیت روش QUS با افزایش سن زنان افزایش پیدا می کند.

    نتیجه گیری

    روش QUS از حساسیت مطلوبی در تشخیص موارد استئوپنی یا استئوپروز در زنان یائسه، بخصوص بالای 65 سال، برخوردار است. لذا توصیه می شود بعنوان غربالگری از این روش در شناسایی زنان در معرض خطر استفاده شود تا با درمان به موقع از بروز عوارض نامطلوب مثل شکستگی پیشگیری شود.

    کلیدواژگان: استئوپروز، یائسگی، استئوپنی، QUS، DEXA
  • محمد اسدپور پیرانفر، امیرحمزه پردال، محمد آقاجانی، محمدرضا بیرانوند، منوچهر بهنیا، محمداسماعیل قیداری، مرضیه خیاط زاده صفحه 26
    سابقه و هدف

    فیبریلاسیون دهلیزی شایعترین تاکی آریتمی در بیماران قلبی است که با عوارض قابل ملاحظه ای از قبیل سکته مغزی همراه است. در مطالعات اخیر، رابطه میان واکنشگرهای اکسیژندار (ROS) و منابع آنزیمی آن همچون گزانتین اکسیداز با فیبریلاسیون دهلیزی مورد توجه بوده است. این مطالعه با هدف مقایسه سطح سرمی آنزیم گزانتین اکسیداز در مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی بی علت و گروه شاهد آنان انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    در یک مطالعه مورد- شاهدی، 26 بیمار مبتلا به Lone AF که از بین مراجعین به درمانگاه قلب بیمارستان طالقانی انتخاب شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. 27 فرد سالم که از لحاظ سن و جنس با گروه بیمار مشابه بودند، به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. میزان گزانتین اکسیداز در سطح سرمی دو گروه با استفاده از کیت Xanthine Oxidase Assay Kitاندازه گیری شد. یافته ها با استفاده از آزمونهای مربع کای و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    دو گروه مورد و شاهد از نظر سن و جنس همسان بودند. میزان گزانتین اکسیداز در سرم گروه Lone AF به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (در گروه بیمار با میانگین 53/7±40/13، میانه 95/10 و چارک اول و سوم 55/9 و 25/14 در برابر گروه کنترل با میانگین 40/6±70/9، میانه 90/8 و چارک اول و سوم 60/6 و 70/10، 002/0p<).

    نتیجه گیری

    مطالعه حاضر نشان داد در گروه مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بی علت، شاخص سطح آنزیم گزانتین اکسیداز به مراتب بالاتر از گروه فاقد این آریتمی است. به نظر می رسد کنترل و مهار این آنزیم در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بی علت با هدف کاهش بروز تغییرات سلولی و نیز کاهش رخدادهای تکراری ریتم AF و عوارض ناشی از آن می تواند موثر باشد.

    کلیدواژگان: فیبریلاسیون دهلیزی بی علت، گزانتین اکسیداز، آریتمی
  • حسین نهروانیان، لیلا عابدین زاده، کرم اللهقاسمی، علی اسلامی فر، سهیلا اژدری، بهزاد اسفندیاری، صادق رهبری، مرضیه عزتی میرهاشمی صفحه 31
    سابقه و هدف

    کریپتوسپوریدیوم یک انگل کوکسیدیایی تک سلولی اجباری است که باعث بیماری کریپتوسپوریدیوزیس می شود. با توجه به وفور این بیماری در مبتلایان به نقص ایمنی و شیوع آن در مبتلایان به اسهال در ایران، اهمیت این انگل بیش از پیش آشکار می شود. بررسی این بیماری در مدلهای حیوانی با ایمنی سرکوب شده می تواند ما را در شناخت و کنترل آن یاری کند.

    مواد و روش ها

    نمونه های مدفوع آلوده از انسان و دام جمع آوری شد. سپس ااسیست های آن جداسازی و با روش شناورسازی سوکروز تغلیظ شدند. موشهای Balb/c و C57bl/6 برای این مطالعه در نظر گرفته شدند. دگزامتازون بعنوان داروی سرکوب کننده ایمنی بصورت داخل صفاقی تزریق شد و پس از تایید سرکوب ایمنی با روش کشت لنفوسیتی، ااسیست های کریپتوسپوریدیوم بصورت خوراکی تلقیح شدند. پس از اثبات آلودگی، حیوانات را با روش های انسانی کشته و اندامهای هدف (کبد، طحال، ریه و روده) جداسازی و پس از تهیه برش و رنگ آمیزی بافتی به روش هماتوکسیلین ائوزین جهت مطالعات هیستوپاتولوژیک مورد بررسی قرار گرفتند.

    یافته ها

    بررسی کشت لنفوسیتی موشها نشان داد ایمنی در موشهای C57bl/6 به میزان بیشتری نسبت به موشهای Balb/c سرکوب شده است، بطوری که 80% موشهای C57bl/6 پس از سرکوب سیستم ایمنی و تلقیح انگل، آلوده شده و 40% آنها پس از تلقیح انگل مردند. در حالی که فقط 20% موشهای Balb/c آلوده شدند و همه آنها تا پایان آزمایش زنده ماندند. همچنین هیچگونه تغییرات هیستوپاتولوژیک در گسترشهای مربوط به اندامهای هدف در گروه آزمون نسبت به گروه های شاهد و سالم مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    این مطالعه نخستین گزارش از آلودگی تجربی کریپتوسپوریدیوم، تکثیر انگل و شبیه سازی کریپتوسپوریدیوزیس در نقص ایمنی در مدل حیوانات آزمایشگاهی در ایران است. موشهای C57bl/6 نسبت به Balb/c درآلودگی به کریپتوسپوریدیوزیس حساسیت بیشتری نشان دادند.

    کلیدواژگان: کریپتوسپوریدیوم، دگزامتازون، لنفوسیت، Balb، c، C57bl، 6، سرکوب ایمنی
  • زهره تهرانچی نیا، هدی رحیمی، علی فرنقی صفحه 38
    سابقه و هدف

    بازال سل کارسینوما (BCC) یک بیماری تومورال پوستی است و شایعترین سرطان پوست در انسان به شمار می رود. با توجه به درمان ناکامل این بیماری توسط برخی روش های درمانی متعارف و عوارض آنها و گزارشاتی از موفقیت فوتودینامیک تراپی (PDT) در این بیماران و به منظور تعیین تاثیر PDT بر BCC این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان شهدای تجریش در سالهای 1386 و 1387 انجام شد.

    مواد و روش ها

    تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد روی 28 ضایعه BCC از 12 بیمار صورت گرفت. همه بیماران تشخیص قطعی BCC برمبنای پاتولوژی داشتند. بیماران بین 6-1 نوبت با فواصل 1 ماهه تحت PDT قرار می گرفتند و ماهانه ویزیت شده و از نظر پاسخ به درمان، عوارض و نتایج زیبایی بررسی می شدند و در نهایت نتایج آن در دو گروه پاسخ کامل و ناکامل طبقه بندی می شد.

    یافته ها

    تحقیق روی 28 ضایعه از 12 بیمار انجام گرفت. بهبودی کامل در 9 ضایعه (1/32%) دیده شد (01/0p<). بیمارانی که سن کمتری داشتند (01/0p<) و سایز ضایعه شان کوچکتر بود (001/0p<) پاسخ بهتری به درمان نشان دادند. ضایعات BCC سطحی نسبت به سایر انواع BCC به طرز معنی داری پاسخ بیشتری به درمان نشان دادند. همچنین بیماران با سابقه مثبت رادیوتراپی پاسخ کمتری به درمان نشان دادند (05/0p<).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد PDT در درمان بیماران مبتلا به BCC موثر باشد. انجام مطالعات تجربی تکمیلی توصیه می شود.

    کلیدواژگان: بازال سل کارسینوما، فتودینامیک تراپی، فتوکموتراپی
  • مهدی خواجوی، علی اصغر پیوندی، بیژن نقیب زاده، نوید احمدی روزبهانی صفحه 45
    سابقه و هدف
    با توجه به اهمیت مطالعات اپیدمیولوژیک و همچنین عدم وجود مطالعات کافی در مورد تومورهای غدد بزاقی در کشور، به منظور تعیین خصوصیات این تومورها، یک مطالعه اپیدمیولوژیک در یک دوره ده ساله بر روی 55 بیمار ایرانی انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی، اطلاعات بالینی بیماران مبتلا به تومورهای بزاقی مراجعه کننده به بیمارستان لقمان حکیم تهران از فروردین 1375 تا اسفند 1384 مورد بازبینی قرار گرفت. نقش عوامل مرتبط با آزمون T و کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    تعداد 55 بیمار واجد شرایط وجود داشتند که %55 آنها مرد و %45 زن بودند. تومورهای بزاقی با شیوع بیشتر در دهه چهارم عمر مشاهده شده و میزان بروز موارد بدخیم با افزایش سن افزایش یافت. شایعترین تومور در کل و همچنین شایعترین تومور خوش خیم، پلئومورفیک آدنوما بود و از میان تومورهای بدخیم، موکواپیدرموئید کارسینوما بیشترین شیوع را داشت. شایعترین محل درگیری غده پاروتید بود. درگیری غدد بزاقی مینور در این گروه از بیماران مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده در این مطالعه که بر روی بیماران ایرانی مبتلا به تومورهای غدد بزاقی صورت گرفت، با آمار گزارش شده در مورد سایر جوامع مشابهت فراوانی دارد. در عین حال، در این مطالعه شیوع کمتر تومور وارتین و همچنین نئوپلاسم های غدد بزاقی مینور نسبت به سایر مطالعات قابل توجه است.
    کلیدواژگان: تومور غدد بزاقی، اپیدمیولوژی، پلئومورفیک آدنوما، موکواپیدرموئید کارسینوما
|
  • Homa Mohseni Kouchesfahani, Mohammad Nabyooni, Hamed Adham Page 1
    Background And Aim

    Polycystic ovarian syndrome (PCOS) is the most frequent endocrine disorders in women affecting 5-10% of women of reproductive age with abnormal cycles and hyperandrogenism. This syndrome represents an autoimmune disease that demonstrates high concentration of antiovarian antibodies. Bee venom with its immune reaction and its anti-inflammatory–like action works 100 times stronger than hydrocortisone. The aim of this study was to investigate the therapeutic effect of bee venom on the polycystic ovarian syndrome in rats.

    Materials And Methods

    The induction of PCOS was achieved by subcutaneous single injection of 2mg Estradiol valerate (EV) dissolved in sesame oil in estrous phase of ovarian cycle adult wistar rat. Sixty days after EV treatment 0.2mg/kg body weight of bee venom were injected intraperitoneally for 10 days. Rats were sacrificed and ovaries were removed to evaluate histopathological and histomorphometrical changes in EV- induced PCOS, bee venom treatment and normal intact animals. The tissues were processed routinely, paraffin blocks were made and 6-7 micron were prepared and stained with hematoxylin & eosin.

    Results

    Thickness of granuloza layer, theca, number and diameter of cysts and number of atretic follicles were measured and showed a significant improvement (p<0.05) in indicated parameters in bee venom treated rats. Moreover, in more than 70% of cases, corpus luteum was observed in bee venom treated ovary, the condition that didnt observe in PCOS, indicating re- ovulation.

    Conclusion

    Bee venom is a new approach for induction of ovulation in patients with resistant polycystic ovarian disease. It is safe, easy to use, and lacks major side effects.

  • Fariba Shirvani, Sara Elahi, Mohammad, Taghi Hosseini Tabatabaie Page 7
    Background And Aim

    Dehydration causes major morbidities worldwide. It is estimated on the basis of patient's clinical symptoms. The present study was conducted in Imam Hossein and Mofid hospitals in order to assess the correlation between dehydration severity and urine specific gravity in a group of children with gastroenteritis.

    Materials And Methods

    In this descriptive study, children with gastroenteritis were enrolled based on inclusion and exclusion criteria. Dehydration severity was estimated by their clinical signs and symptoms while urine specific gravity, BUN, Cr, Bs and Na were gathered. Finally, spearman correlation index was calculated.

    Results

    A total of 191 cases were studied. There was a significant correlation between urine specific gravity and dehydration (r=0.68, p<0.001). Meanwhile, there was a significant correlation between urine specific gravity and BUN (r=0.56, p<0.001).

    Conclusion

    Results revealed a considerable relationship between urine specific gravity and dehydration severity, however applying urine specific gravity as a predictive index for dehydration severity requires further complementary studies.

  • Nosratollah Naderi, Alma Farnood, Manigeh Habibi, Hedieh Balaii, Homayoun Zojaji, Mohsen Chiani, Ali Tahami, Farzad Firouzi, Masoumeh Soltani, Rahim Aghazadeh, Faramarz Derakhshan, Mohammad Reza Zali Page 12
    Background And Aim

    The NOD2 gene is known to have a strong association with Crohn’s disease, but different trends were reported in occurrence of NOD2 variants in distinct ethnicities. The aim of this study was to assess all exonic sequences of the NOD2 gene in Iranian Crohn's patients and healthy controls to identify any existing variation and evaluate their association with Crohn's disease.

    Materials And Methods

    In the present study 90 non-related Crohn's patients and 120 sex- and age- matched healthy controls were included. They were referred to a tertiary center in a three-year period (2006-2009). The exonic regions of the NOD2 gene were amplified by polymerase chain reaction and evaluated by direct sequencing.

    Results

    Totally, 21 sequence variations were identified among all exonic regions of the NOD2 gene, among which 8 had an allele frequency more than 5%. Eight new mutations (1 in exon 2 and 7 in exon 4) were observed. The three main variants (R702W, G908R, and 1007fs) showed allele frequencies of 13.3%, 2.2%, and 1.7%, respectively. Three new variations (P371T, A794P, and Q908H) and R702W mutation were significantly more frequent in Crohn's patients compared to controls.

    Conclusion

    Eight novel mutations were identified in the NOD2 exons, but the patho-physiological importance of these variants remains unclear. Iranian patients with their different genetic reservoir may demonstrate some novel characteristics for disease susceptibility.

  • Robabeh Taheripanah, Mohammad Mehdi Emam, Abbas Entezari, Majid Emadeddin, Maryam Nasuhi, Maryam Sohanaki Page 19
    Background And Aim

    Bone fracture is a major morbidity influencing menopause women quality of life. More than one third of menopause women suffer from osteoporosis-associated fracture. The aim of the present study was to evaluate the efficacy of quantitative ultrasound in diagnosis of osteoporosis or osteopenia in comparison with dual dexa X-ray absorptiometry.

    Material And Methods

    A total of 149 women were included and bone mass density was measured. First, bone density was measured with Lunar machine (DXA) then measured by quantitative ultrasound using Sonoace2000. Finally data were analyzed using SPSS (version 11.0) soft ware.

    Results

    Mean age was 53.7±11.5 (24-86) years, weight was 68.0±11.7 kg and body mass index was 28.7±4.1kg/m2. The frequency of osteopenia and osteoporosis at lumbar spine was 31.5% and 12.1%, respectively, according to DXA assay. However, osteopenia and osteoporosis was found in 49% and 14.1% by left heel QUS, respectively. The osteopenia rate was higher in QUS than DXA. Left heel QUS sensitivity versus total hip DXA in different groups of <50, 50-65 and >65 years old was 66.6%, 70.5% and 100%, respectively. QUS sensitivity compared with lumbar DXA was 71.6%, 78.3% and 94.4% in different groups, respectively. The sensitivity of QUS increases with age.

    Conclusion

    QUS has a reliable sensitivity in diagnosis of osteopenia and osteoporosis in menopausal women especially in subjects aged >65 years old. This method is recommended for screening of high risk patients.

  • Mohammad Asadpour Piranfar, Amir Hamzeh Pardal, Mohammad Aghajani, Mohammadreza Beyranvand, Manouchehr Behnia, Mohammad Esmail Gheydari, Marzieh Khayyatzadeh Page 26
    Background And Aim

    Atrial fibrillation is one of the most common arrhythmia and is a risk factor for stroke and heart failure. Prior investigators have proposed relationship between reactive oxygen species and their enzymatic source such as xanthine oxidase. In this study, we compare the level of serum xanthine oxidase in patients with lone atrial fibrillation (LAF) and control group.

    Materials And Methods

    In this case–control study, 26 LAF patients without any other important disease such as CHF, cardiomyopathy, hypertension, CAD, valvular heart disease, and rheumatic heart disease, as well as 27 age- and sex-matched controls were enrolled. Serum xanthine oxidase was measured by xanthine oxidase assay kit. Finally, chi square and Mann-Whitney were used for data analysis.

    Results

    The study population included 26 patients and 27 controls with the mean age of 49.7±12.4 and 53.1±11.1 years, respectively. The mean serum level of xanthine oxidase was 13.40±7.53 U/L in patients and 9.70±6.40 U/L in controls.

    Conclusion

    Results revealed significant elevation in xanthine oxidase level in lone AF group. This elevation was more significant in older patients. Therefore, the inhibition and control of the enzyme level could be important in lone AF patients. Perhaps it would decrease cellular changes and prevent recurrence of the AF and its complication.

  • Page 31
    Background And Aim

    Cryptosporidiosis is a parasitic disease caused by protozoan parasite Cryptosporidium and leads to an acute and/or chronic gastroenteritis. The disease appears as a self-limiting infection in immunocompotent person, but it causes a chronic disease and extra-intestinal infection, which finally leading to death in immunocompromised patients. With respect to the prevalence of infected immunodeficient patients worldwide and in Iran, there is a need for modeling cryptosporidiosis in laboratory animals.

    Materials And Methods

    Samples were collected from human and animal stools, centrifuged by Paraseb kit, and smear was prepared and assessed with acid fast staining method. After identification of oocysts, it was separated, and concentrated by sucrose floatation. Balb/c and C57bl/6 mice were immunosuppressed by intraperitoneal dexamethasone injection, the immonusuppression was confirmed by lymphocyte proliferation assay, and finally cryptosporidium oocysts were orally inoculated into inbred mice. Having proved the infection, the animals were humanely killed and the target organs including lungs, liver, intestine and spleen were collected, stained with hematoxyline & eosine method and examine for histopathological effects of the organism in samples.

    Results

    The results of lymphocyte proliferation assay showed that the C57bl/6 mice were more immunesuppressed than the Balb/c one; which facilitate them to be more susceptible to the infection than Balb/c mice. Therefore, the majority (80%) of C57bl/6 mice infected with cryptosporidium oocysts and 40% of them died, whereas only 20% of Balb/c mice were infected and none of them died due to infection. No histopathological alterations were observed in H&E stained sections of liver, spleen, lung and intestine in control and test groups. Moreover, no infection was detected in impression smears.

    Conclusion

    This study is the first report of experimental cryptosporidiosis and modeling of infection in immunodeficiency in laboratory animals in Iran. The findings indicated that immunosuppressed C57bl/6 mice were more susceptible to Cryptosporidium infection than Balb/c ones. No extra-intestinal infection was detected in study groups, which may be due to short period of infection in experimental animals.

  • Zohreh Tehranchinia, Hoda Rahimi, Ali Farnaghi Page 38
    Background And Aim

    Basal cell carcinoma (BCC) is the most common skin cancer. Photodynamic therapy (PDT), as a novel, non-invasive therapeutic approach, may be considered a valuable strategy. This study was designed to evaluate the efficacy of PDT in treatment of BCC.

    Materials And Methods

    This clinical trial was achieved on 28 BCCs from 12 patients. Patients were treated with PDT monthly for 1-6 sessions and evaluated for clinical response, cosmetic results and probable side effects.

    Results

    The study was achieved on 28 lesions from 12 patients. Complete response was achieved in 9 (32.1%) lesions (p<0.05). Patients who were younger (p<0.01) and those with smaller lesions (p<0.001) showed more complete response. Superficial BCC had also significant higher complete response rate (p<0.01). Complete response rate was lower in patients with positive history of radiotherapy for tinea capitis in childhood (p<0.05).

    Conclusion

    PDT would be a good therapeutic approach in patients with BCC, especially superficial type. It is associated with high efficacy rate and low side effect.

  • Mehdi Khajavi, Aliasghar Peyvandi, Bijan Naghibzadeh, Navid Ahmadi Roozbahani Page 45
    Background And Aim
    Considering the importance of epidemiologic studies, and with respect to the absence of adequate studies in salivary gland tumors in Iran, the present study was carried out on 55 Iranian patients in a 10-year period to evaluate the epidemiologic characteristics of these tumors.
    Materials And Methods
    The clinical data of patients referred to Loghman Hakim Hospital between April 1997 and March 2007 was reevaluated. The statistical importance of different factors was assessed using t-test and chi square test.
    Results
    A total of 55 patients were included of whom 55% were male and 45% were female. Salivary gland tumors were more frequent in forth decade of life. The incidence of malignant cases increased with increasing age. The most common tumor in general and also the most common benign tumor was pleomorphic adenoma. Among malignant tumors, mucoepidermoid carcinoma was the most common one. Parotid was the most common site of involvement. No case of minor salivary gland involvement encountered in this series.
    Conclusion
    Our findings are more or less in accordance with other societies, however, the prevalence of Wartin’s tumor was lower than those of other similar studies. The most frequent presenting symptom was painless lump and the most frequent sign, was a palpable mass with average size of 3cm.